Bakalit, günümüzde adı fazla gündemde olmayan ama 1900’lerin başında adı en fazla anılan sentetik plastiktir. Bakalit, elektriği iletmediği ve ısıtılınca şekli değişmediği için çok sayıda kullanım alanı bulmuştu. O dönemde; bilardo topu, telefon, radyo, elektronik parça, fotoğraf makinesi, müzik aletleri, oyuncak, düğme, süs eşyası, otomobil parçası, elektrik anahtarı, mobilya, mutfak eşyası ve resim çerçevesi gibi çok sayıda ürün bakalitten yapılırdı. Bakalitin 1001 farklı kullanımı olduğu söylenirdi. Bakalit 1907’de kimyacı Leo H. Baekeland tarafından üretildi ve ABD’de 1909’da patenti alındı. Bakalit, bir kez kalıba döküldükten sonra şekli değiştirilemeyen bir reçinedir. Genellikle; grafit, amyant, odun talaşı gibi çeşitli dolgu maddeleriyle karıştırılarak kalıplanır. Ülkemiz, Cumhuriyet’in ilk yıllarından itibaren bakalitle tanıştı. Ev ve ofislerimizdeki siyah telefonlar, elektrik anahtar ve prizleri, tencere, tava ve ütü sapları gibi plastik ürünlerin çoğu bakalitti. Dolgu maddesi eklenmediği zaman bakalit şeffaf ve bal rengindedir. Bu nedenle, taklit kehribar ile taklit mücevherlerdeki diğer taşlar renklendirilmiş bakalitten yapılırdı.